Verbum

паначава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак.

Разм. Правесці дзе‑н. ноч, застаўшыся на начлег; пераначаваць. — Я не адзін, дзядуля,.. — заклапочана прамовіў Грышка. — Са мною цэлая брыгада. Можа, хлопцы паначуюць сёння ў нас? Паслядовіч.

паначапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што і чаго.

Разм. Тое, што і паначэпліваць.

паначы́, прысл.

Разм. Тое, што і поначы. [Сяляне:] — Што вы за людзі? Чаго паначы швэндаецеся па лесе? Лынькоў.

паначы́твацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак., чаго.

Разм. Начытацца — пра ўсіх, многіх. Паначытвацца розных кніг.

паначышча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Чысцячы, нарыхтаваць многа чаго‑н. Паначышчаць рыбы.

2. што. Начысціць, вычысціць усё, многае. Паначышчаць гузікі.

паначэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Начапіць на каго‑, што‑н. усё, многае або ў вялікай колькасці. Паначэпліваць вёдры на крукі. Паначэпліваць на сябе зброі.

паначэ́рпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Начэрпаць у якой‑н. колькасці. Паначэрпваць вады ў вёдры.

паначэ́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; што і чаго.

Начарціць вялікую колькасць чаго‑н.

паначэ́сваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Начасаць ​¹ многа чаго‑н. Паначэсваць ільну.

паначэ́сваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Начасаць ​² многа чаго‑н. Паначэсваць бярвення.

панашыва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Нашыцца ​², набіцца куды‑н. у вялікай колькасці.