замаркірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Спец. Паставіць кляймо, марку, метку.
замарко́тнець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Стаць маркотным, замаркоціцца. Занудзіўся небарака, замаркотнела чало. Броўка.
замарко́ціцца, ‑кочуся, ‑коцішся, ‑коціцца; зак.
Стаць маркотным; засумаваць, занудзіцца. Ішоў хлопчык у трывозе, Замаркоціўся, прыціх. Колас. Песні жаваранкаў пераліўныя Замаркоціцца, спаць не даюць. Купала.
замарко́ціць, ‑кочу, ‑коціш, ‑коціць; зак., каго.
Выклікаць у каго‑н. сумны настрой, зрабіць маркотным. Яго замаркоціла няўдача,
замарко́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад замаркоціць.
2. у знач. прым. Сумны, маркотны. Жонка кладзе кампрэсы, ходзіць замаркочаная, сумная, як цень. Навуменка.
замармыта́ць, ‑мычу, ‑мычаш, ‑мыча; зак.
Пачаць мармытаць. // Прамармытаць. І не паспеў [Юзік] вокам акінуць азяродныя рэбры, як.. не то кашлянуў нехта, не то замармытаў. Баранавых.
замаро́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад замарозіць.
замаро́жванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. замарожваць — замарозіць (у 1, 4 знач.).
замаро́жвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да замарожваць.
замаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да замарозіць.