запаво́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад запаволіць.
2. у знач. прым. Больш павольны, чым звычайна. Запаволеная кіназдымка. □ Валодзя спыніўся каля самай вады, паглядзеў на запаволеную плынь. Шамякін.
запаво́ліцца, ‑ліцца; зак.
Зрабіцца больш павольным. Рост расліны запаволіўся. Рух запаволіўся.
запаво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
1. Зрабіць больш павольным; збавіць (рух, рост і пад.). Па вуліцы ішоў статак кароў, і машына запаволіла ход. Гамолка. «Давай, давай, яшчэ, яшчэ!» — гатоў быў крычаць Кірэй, каб толькі падахвоціць брата, каб толькі ён не запаволіў бег. Дамашэвіч.
запаво́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. запавольваць і стан паводле знач. дзеясл. запавольвацца. Запавольванне гарэння.
запаво́львацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да запаволіцца.
2. Зал. да запавольваць.
запаво́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запаволіць.
за́пагадзь, прысл.
Разм. За добрым надвор’ем, пры добрай пагодзе. — Не сена, а чай кітайскі, запагадзь да апошняй травінкі прыбралі. Краўчанка.
запага́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Разм. Зрабіць нячыстым, паганым; забрудзіць. Запаганіць двор.
запага́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запаганіць.
запада́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. западаць — запасці (у 1–3 знач.).