Verbum

запая́цца, ‑яецца; зак.

Падвергнуцца запайванню. Каструля добра запаялася.

запая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Залапіць, паправіць паяннем; залітаваць. Запаяць кацёл меддзю.

за́пек, ‑у, м.

Абл. Запечак. Унучкі.. спалі на шырокім ложку ў запеку. Брыль.

запеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., каго-што.

Вызначыць месца знаходжання каго‑, чаго‑н. пры дапамозе пеленгатара. Запеленгаваць радыёстанцыю разведчыкаў.

запе́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запеніць.

2. у знач. прым. Пакрыты пенай ад доўгага бегу (пра каня). Запенены конь ледзь дыхае.

запе́ніцца ​¹, ‑ніцца; зак.

Пакрыцца пенай. Вада састоялася, запенілася і цяпер.. як зацярушаная белым макавым зернем. Пташнікаў. [Мядзведзь] запеніўся ўвесь І гарою жывой Ломіць, крышыць кусты. Бядуля.

запе́ніцца ​², ‑ніцца; зак.

Пачаць пеніцца.

запе́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Пакрыць пенай; успеніць. Запеніць ваду.

запе́ньвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да запеніцца.

2. Зал. да запеньваць.

запе́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запеніць.

запе́рхацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Папярхнуўшыся, закашляцца. — Усяго добрага! — на высокай ноце выкрыкнуў Вольф і заперхаўся. Гурскі.