загля́дванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. заглядваць — заглянуць 1.
загля́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да загледзецца, заглядзецца.
загля́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заглянуць.
заглядзе́нне, ‑я, н.
Разм. Пра што‑н. прыгожае, такое, чым можна залюбавацца. — Гэта вішні мае зацвілі. Ну, верыце, заглядзенне адно! Адцвілі, а завязі на кожнай галінцы, нібы каралі хто нанізаў. Жычка.
•••
На заглядзенне — так, што можна залюбавацца.
загляну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. Глянуць куды‑н., унутр чаго‑н.; кінуць позірк на тое, што трэба разгледзець, убачыць. Заглянуць у вочы. Заглянуць за шафу. Заглянуць пад ложак. □ Цыбаты бялявы хлопчык .. заглянуў у адчыненае акенца машыны. Гамолка. // перан. Пранікнуць куды‑н., асвятліць прамянямі (пра сонца, месяц і пад.). Святло месяца заглянула ў акно, і ў хаце стала неяк весялей і святлей. Кавалёў. // перан. Бегла пачытаць асобныя месцы (у кнізе, газеце і пад.). Заглянуць у кнігу.
2. Разм. Зайсці, заехаць куды‑н. мімаходам, на кароткі час. Ёсць над Сожам гарадок. Просім, ягамосці: Ехаць будзеце здалёк, Загляніце ў госці. Калачынскі. Невысокі рухавы стары, да якога мы заглянулі ў хату, сустрэў нас ветліва. С. Александровіч.
•••
Заглянуць наперад (у заўтрашні дзень) — задумацца над будучыняй, уявіць яе сабе.
Заглянуць у душу (нутро і пад.) каму, чыё — адгадаць чые‑н. думкі, пачуцці.
заглянцава́цца, ‑цуецца; зак.
Зрабіцца глянцавым.
заглянцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
Навесці глянец, зрабіць паверхню чаго‑н. глянцавай.
заглянцо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заглянцаваць.
загнаі́цца, ‑гноіцца; зак.
Пакрыцца, запоўніцца гноем; пачаць гнаіцца. Вочы загнаіліся.