затупля́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да затупіцца.
2. Зал. да затупляць.
затупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да затупіць.
затурбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; зак.
Пачаць турбавацца.
затурбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак.
Пачаць турбаваць.
затуры́ць, ‑туру, ‑турыш, ‑турыць; зак., каго-што.
Разм. Загнаць, увагнаць каго‑н. куды‑н. Затурыць кароў у хлеў. // Занесці, зацягнуць куды‑н. (звычайна пра што‑н. цяжкае, вялікае). Яшчэ ноччу затурыў [Езуп] усе бутэлькі ў возера і спусціў у ваду. Броўка.
затуха́нне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. затухаць — затухнуць.
зату́хлы, ‑ая, ‑ае.
Які затух, патух. Дыхнула гарам — не свежым, з дымам ці калі з агнём, а халодным гарам ад затухлага вуголле і попелу. Быкаў.
зату́хнуць, ‑не; пр. затух, ‑ла; зак.
1. Перастаць гарэць; патухнуць, пагаснуць. Агонь затух. Лямпа загухла. // перан. Заціхнуць, аслабнуць, спыніцца. Спрэчкі затухлі. □ Не паспела яшчэ затухнуць рэха, як за густымі елкамі, дзе знік заяц, пачуўся страшэнны лямант. Ляўданскі.
2. Спец. Паступова слабеючы, перастаць вагацца, спыніцца (пра радыёхвалі і пад.).
затушава́цца, ‑шуецца; зак.
1. Спец. Пакрыцца тушоўкай.
2. перан. Згладзіцца, стаць менш выразным, прыкметным.