Verbum

зака́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закасваць — закасаць.

зака́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да закасацца.

2. Зал. да закасваць.

зака́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закасаць.

закасі́цца, ‑кашуся, ‑косішся, ‑косіцца; зак.

Разм.

1. Затрымацца на касьбе даўжэй, чым звычайна. Закасіўся да ночы.

2. Стаміцца на касьбе. За дзень закасіўся.

3. Косячы, перайсці мяжу, скасіць частку чужой сенажаці. Не ведаю, як бацька з такой далечы мог разгледзець, што касец закасіўся на наш луг. Шуцько.

закасі́ць ​¹, ‑кашу, ‑косіш, ‑косіць; зак., што і чаго.

Косячы, перайсці мяжу, скасіць частку чужой сенажаці. То закосіш чужога трохі, то заарэш, а праз гэта кожны дзень сваркі, панятыя. Галавач.

закасі́ць ​², ‑кашу, ‑косіш, ‑косіць; зак.

Пачаць касіць.

закасне́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць закаснелага. Ламаліся спрадвечныя асновы вясковай закаснеласці, ішоў перамер і абрэзка зямлі. Лужанін.

закасне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які закаснеў, зрабіўся косным; закаранелы. Пісьменнік востра высмейваў п’янства, забабоны, адсталыя людскія звычаі, закаснелыя традыцыі старога быту. Казека. // Непапраўны, непадатлівы да змен. Закаснелы гандляр.

закасне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца косным; страціць здольнасць развівацца, удасканальвацца. Закаснець у невуцтве.

закасо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закасоўваць — закасаваць.

закасо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да закасоўваць.