зарыга́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Запэцкаць ванітамі.
зарыга́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць рыгаць.
зарыда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць рыдаць.
зарыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць рыкаць. // Азвацца рыкам. [Рабка] спынілася, цягуча зарыкала і павольна падалася назад да статка. Хомчанка.
зары́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць рыпаць. // Рыпнуць некалькі разоў запар. Хрыпла зарыпалі дзверы сянец, бразнула гучна клямка. Галавач.
зарыпе́ць, ‑піць; зак.
Пачаць рыпець. // Рыпнуць, прарыпець. У хаце зарыпелі масніцы, і на парог выйшаў мужчына. Новікаў.
зарысава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.
1. Зрабіць малюнак, зарысоўку каго‑, чаго‑н. Зарысаваць стол. Зарысаваць каня з натуры.
2. Разм. Пакрыць малюнкамі; зрысаваць. Зарысаваць увесь альбом.
зарысо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да зарысоўваць.
зарысо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зарысаваць.
зарысо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарысоўваць — зарысаваць.
2. Р мн. ‑совак. Малюнак з натуры; замалёўка, эскіз. Гэта была вельмі недакладная зарысоўка, і калі добра і доўга прыглядацца да яе, то тады рысунак праступаў выразней. Чорны.
зарыфмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.
Звязаць рыфмаю (радкі верша). Верш атрымаўся баявы, злосны, толькі не ўдавалася зарыфмаваць само прозвішча — фон Крубер. Шахавец.