Verbum

завідне́ць, ‑ее; безас. зак.

Разм. Пачаць віднець, світаць. Красанок чакаў, калі ж завіднее. Гроднеў.

завіду́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зайздросна прагны. У папа вочы завідушчыя, рукі заграбушчыя. З нар.

завізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.

Паставіць візу на якім‑н. дакуменце. Завізаваць пашпарт. □ — Падрыхтуйце, а я завізую, — сказаў .. [Анціп], — праект пастановы аб водпуску Крупнянскаму райвыканкому грошай на набыццё мэблі. Кавалёў.

заві́ліна, ‑ы, ж.

Выгіб, звіліна. Парамі паварочваўся на завілінах ракі. Сачанка.

заві́лісты, ‑ая, ‑ае.

З завілінамі; звілісты. [Дзяўчаты] хутка пасоўваліся па баразёнках, завіхаючыся з капаніцамі і выбіраючы рукамі свірэпку, пырнік, завілістую бярозку. Лынькоў.

завільгатне́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца, насыціцца вільгаццю, зрабіцца вільготным. Шыбы завільгатнелі. □ Па траву лягла раса. Яна была такая густая, што зямля ад яе завільгатнела. Чорны.

завільго́чаны, ‑ая, ‑ае.

Напоўнены, насычаны вільгаццю. Завільгочаныя глебы.

завіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Пачаць віляць.

завінава́ціцца, ‑вачуся, ‑вацішся, ‑ваціцца; зак., каму.

Разм. Узяць у доўг (у 1 знач.), стаць даўжніком.

завінава́чанасць, ‑і, ж.

Наяўнасць доўгу (у 2 знач.), даўгоў. Спагнаць завінавачанасць.