Verbum

закі́дваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закі́даць.

закі́дваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закінуць.

закідны́, ‑ая, ‑ое.

Якім карыстаюцца шляхам закідвання. Закідная вуда.

закілза́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закілзаць.

закілза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Укласці каню цуглі ў рот. Закілзаць каня.

закі́лзванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закілзваць — закілзаць.

закі́лзвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да закілзваць.

закі́лзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закілзаць.

закі́нутасць, ‑і, ж.

Стан закінутага. Журботныя думкі навявалі гэтыя могілкі сваёю закінутасцю і адзіноцтвам. Колас.

закі́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад закінуць.

2. у знач. прым. Забыты, недагледжаны. Каля .. дарогі стаіць вялізны пусты дом, .. закінутая дача з цагляным падвалам. Колас.

закі́нуцца, ‑нецца; зак.

1. Заляцець, упасці за што‑н. Мяч закінуўся за плот.

2. Разм. Згубіцца, заваліўшыся куды‑н., за што‑н. Ключ недзе закінуўся.

3. Адкінуцца (назад, убок). Галава закінулася назад.