Verbum

закасне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца косным; страціць здольнасць развівацца, удасканальвацца. Закаснець у невуцтве.

закасо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закасоўваць — закасаваць.

закасо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да закасоўваць.

закасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закасаваць.

закасцяне́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць закасцянелага.

закасцяне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Акамянелы, цвёрды, як костка. — А было так: зямля — цэмент. Нарогамі не ўгрызціся ў цвёрдую, закасцянелую цаліну. Бялевіч.

2. перан. Тое, што і закаснелы. — Ні адна вёска не была такая цёмная, закасцянелая ў забабонах і прымхах, як Стычыны. Чарнышэвіч.

закасцяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Зрабіцца цвёрдым, як костка; акамянець. Зямля закасцянела ад марозу.

2. перан. Тое, што і закаснець. — Нормы, яны, брат, харошая справа, калі не закасцянелі .. і не прыйшлі ў супярэчнасць з жыццём. Быкаў.

закатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Давесці да смерці, замучыць катаваннем. Траіх дзяўчат схапілі і закатавалі ў гестапа. Мележ. Даша яшчэ маленькая ведала, што Пецевага бацьку па-зверску закатавалі нейкія бандыты-балахоўцы. Ракітны.

закато́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закатаваць.

зака́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць каўкаць.