Verbum

зашчаці́ніцца, ‑ніцца; зак.

Разм. Тое, што і зашчацінець.

зашчо́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць шчоўкаць. // Прашчоўкаць. [Дзяцел] выдзеўб нешта ў кары, зашчоўкаў і паляцеў. Ляўданскі.

зашчо́ўквацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зашчоўкнуцца.

2. Зал. да зашчоўкваць.

зашчо́ўкваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашчоўкнуць.

зашчо́ўкнуцца, ‑нецца; зак.

Замкнуцца, зачыніцца, утварыўшы пры гэтым рэзкі, кароткі гук. [Дзверы] лёгка падаліся ўперад і тут жа пайшлі назад, моцна зашчоўкнуліся. Васілевіч.

зашчо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Замкнуць, зачыніць, утварыўшы пры гэтым рэзкі, кароткі гук. Зашчоўкнуць замок. □ Нахіліўшыся над .. [Джыавані] і хаваючы ў кабуру пісталет, які яшчэ дыміўся, паліцэйскі зашчоўкнуў на яго руках наручнікі. Лынькоў.

зашчо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за шчакой. Зашчочныя мяшкі мартышкі.

зашчыме́ць, ‑міць; зак.

Пачаць шчымець.

зашчыпа́ць ​¹, ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле і ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Замучыць шчыпкамі. Гусак зашчыпаў кураня.

зашчыпа́ць ​², ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле і ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць шчыпаць.

зашчыпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Захапіць шчыпком. Зашчыпнуць скуру на руцэ.