зашчамі́цца, ‑шчамлюся, ‑шчэмішся, ‑шчэміцца; зак.
Уціснуцца, ушчаміцца.
зашчамі́ць, ‑шчамлю, ‑шчэміш, ‑шчэміць; зак., што.
Заціснуць паміж чым‑н.; сціснуць з двух бакоў чым‑н. Зашчаміць губу зубамі. Зашчаміць пальцы дзвярамі.
зашчамля́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да зашчаміцца.
2. Зал. да зашчамляць.
зашчамля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да зашчаміць.
зашчапі́цца, ‑шчаплюся, ‑шчэпішся, ‑шчэпіцца; зак.
1. Застаўшыся ў памяшканні, зачыніць дзверы на зашчапку. — Зашчапіся, Нінка. А не баішся — як хочаш. Я на хвіліну схаджу да Ганны. Ермаловіч. Зашчапіўся [Маслянка] на кручок, яшчэ раз прачытаў пісульку. Машара.
2. Зачыніцца на зашчапку (пра дзверы).
зашчапі́ць, ‑шчаплю, ‑шчэпіш, ‑шчэпіць; зак., што.
1. Зачыніць на зашчапку. Спяшаючыся, [Пракоп] зашчапіў дзверы .. і заткнуў у прабой дубовы калок-затычку. Якімовіч. Зашчапіла [Грасыльда] за сабой у сенцах дзверы на кручок, бразнула клямкай, ідучы ў хату. Пташнікаў.
2. Накінуць зашчапку, кручок і пад. на прабой. Прыбіральшчыца зашчапіла кручок і з пакрыўджаным выглядам узялася за сваю справу. Быкаў.
за́шчапка і зашчэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
1. Прыстасаванне для запірання дзвярэй у выглядзе кручка або пласцінкі з прораззю, якое накладваецца на прабой. Заперці дзверы на зашчапку. □ Штурхнуў [Сымон] дзверцы з усёй сілы, — Бразь там зашчапка-кручок! Колас. Бразнула зашчапка, і ў хату зайшоў сын. Федасеенка.
2. Разм. Тое, што і прышчэпка. — Трымай бялізну, я буду адшчэпліваць зашчапкі, — узяўся .. [Антон] памагаць. Пальчэўскі.
зашчапля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да зашчапіцца.
2. Зал. да зашчапляць.
зашчапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да зашчапіць.
зашчаці́нець, ‑ее; зак.
Разм. Зарасці жорсткімі кароткімі валасамі (пра твар). Твар зашчацінеў. Шчокі зашчацінелі.