Verbum

зайчы́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і заячы (у 1, 2 знач.). Зайчыны след. Зайчыны нораў.

•••

Зайчыная душа гл. душа.

зайчы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Самка зайца.

за́йшлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які зайшоў мімаходам з чужых месц; нетутэйшы. Зайшлы чалавек. / у знач. наз. за́йшлы, ‑ага, м. Джульбарс апраўдваў наш давер: унушальны рост і загадзя натапыраная поўсць загрыўка рабілі незвычайны эфект: зайшлы спыняўся і ўжо не лез на ражон. Масарэнка.

закабале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закабаляць — закабаліць і стан паводле знач. дзеясл. закабаляцца — закабаліцца.

закаба́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закабаліць.

закабалі́цца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Закабаліць сябе.

закабалі́ць, ‑балю, ‑баліш, ‑баліць; зак, каго-што.

Паставіць каго‑н. у залежнае становішча; заняволіць.

закаба́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закабальваць — закабаліць.

закаба́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да закабаліцца.

2. Зал. да закабальваць.

закаба́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закабаліць.