пападушы́ць, ‑душу, ‑душыш, ‑душыць; зак., каго-што.
Разм. Душыць доўга, неаднаразова (гл. душыць 1).
пападхо́плівацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Разм. Падхапіцца — пра ўсіх, многіх. Разведчыкі пападхопліваліся з падлогі, сон з іх як рукой зняло і шчыльнай сцяной акружылі стол, за якім сядзелі дзяжурныя. Навуменка.
пападціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Падцерці ўсё, многае. Пападціраць лужыны на падлозе.
пападціска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Падціснуць усё, многае.
пападця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Падцягнуць усіх, многіх або ўсё, многае.
пападыма́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Разм. Падняцца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Усе пападымаліся са сваіх месцаў. У пакоі зрабілася ціха. Колас.
пападыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Падняць усё, многае або ўсіх, многіх. Пакідалі салдаты стрэльбы, пападымалі рукі. Колас.
папае́здзіць, ‑езджу, ‑ездзілі, ‑ездзіць; зак.
Разм. Ездзіць доўга, неаднаразова. [Юра:] — Ох, і люблю я на конях ездзіць! Я як гасціў гэтым летам у дзядзькі Міхася, — .. дык і папаездзіў! Васілевіч. Дарогу на Нясвіж Мікола ведаў добра: за тры гады вучобы ў семінарыі ён тут папахадзіў і папаездзіў. С. Александровіч.
папае́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папаенчыць.
папае́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Разм. Енчыць доўга, неаднаразова. [Куліна:] — Карову то я выратавала, а сама от папанасілася з .. рукою, от папаенчыла. Палтаран.