Verbum

панамята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Намесці вялікую колькасць. За дзень да прыезду цаліннікаў усхадзілася мяцеліца і панамятала гурбы снегу. Пальчэўскі.

панамяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Намеціць меткамі ўсё, многае. Панамячаць бялізну. Панамячаць дарогу тычкамі.

2. Папярэдне вызначыць з якой‑н. мэтай (пра многіх, многае). Панамячаць кандыдатуры на выбарныя пасады.

панані́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Нанізаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх.

панано́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., чаго.

1. Прынесці за некалькі прыёмаў многа чаго‑н. [Ася:] — Мне ўжо і так маластоўскія дзяўчаты ўсяго пананосілі. — Бяры, бяры і папраўляйся, — весела кажам мы. Асіпенка.

2. Сваім рухам нанесці многа чаго‑н., утварыць што‑н. З акна былі відаць кучы камення на ўзлеску, ля поля, на іх ужо вецер пананосіў пылу. Чорны. / у безас. ужыв. Цяжка прайсці вуліцай у Грынях ля Раінінай хаты, куды пананосіла зімою з Выганчыку горы снегу. Пташнікаў.

3. і што. Нанесці на паперу, карту, схему ўсё, многае. Пананосіць населеныя пункты на карту.

панано́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Тое, што і пананосіць.

панапаўза́ць, ‑ае; зак.

Напаўзці куды‑н. у вялікай колькасці.

панапаўня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Напоўніць чым‑н. усё, многае. Панапаўняць вёдры вадою.

панапіва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Напіцца — пра ўсіх, многіх. Панапіваліся дзеці малака. □ [Госці] панапіваліся ды з хаты пасыходзілі. Лобан.

панапіло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Напілаваць у вялікай колькасці. Панапілоўваць дроў.

панапіна́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Напяцца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Вудзільны панапіналіся. Коні панапіналіся.