панамяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Намеціць меткамі ўсё, многае. Панамячаць бялізну. Панамячаць дарогу тычкамі.

2. Папярэдне вызначыць з якой‑н. мэтай (пра многіх, многае). Панамячаць кандыдатуры на выбарныя пасады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)