захо́п, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. захопліваць — захапіць (у 1 знач.).
2. Гвалтоўнае прысваенне чаго‑н., авалоданне чым‑н. Захоп улады. Захоп тэрыторыі. Захоп сялянамі памешчыцкіх зямель.
3. Тое, што і захват.
захо́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад захапіць.
захо́пліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. захопліваць — захапіць.
захо́плівацца, ‑аецца; незак.
Зал. да захопліваць.
захо́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да захапіць.
захо́пнік, ‑а, м.
Той, хто імкнецца да гвалтоўнага авалодання чым‑н., хто ажыццяўляе захоп; заваёўнік. Чужаземныя захопнікі.
захо́пніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да захопу, звязаны з імкненнем гвалтоўна авалодаць чым‑н. Захопніцкія войны. Захопніцкая палітыка.
захо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. захоўваць — захаваць і стан паводле знач. дзеясл. захоўвацца — захавацца.
захо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да захавацца.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Знаходзіцца, змяшчацца дзе‑н., у чым‑н. Да 1941 года чучала.. [зубра] захоўвалася ў заалагічным музеі ў Белавежы. В. Вольскі. Частка.. [ранніх твораў Бядулі] не друкавалася і захоўваецца ў рукапісным аддзеле цэнтральнай бібліятэкі Акадэміі навук Літоўскай ССР. Каваленка.
3. Зал. да захоўваць.