залі́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. заліп, ‑ла; зак.
1. Пакрыцца чым‑н. ліпкім; абліпнуць. Шыбы заліплі мокрым снегам.
2. Разм. Шчыльна прыстаць, прыліпнуць. Дубовыя цяжкія дзверы брамкі, засыпаныя снегам, заліплі ў вушаках. Лупсякоў.
залітава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад залітаваць.
залітава́цца, ‑туецца; зак.
Уст. Залаяцца.
залітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Уст. Запаяць.
залі́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заліць 1.
залі́ў, ‑ліва, м.
Частка мора, акіяна возера, якая ўразаецца ў сушу. Карабель рушыў далей, абмінаючы іншыя караблі, якія стаялі па ўсяму заліву. Шамякін.
залі́ўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. заліваць — заліць (у 4, 5 знач.). Заліўка падшыпнікаў.
заліўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які затапляецца вадой у час паводак. Заліўны луг. □ На заліўных берагах Савойкі трава густая. Дуброўскі.
2. Вельмі моцны, густы, праліўны (пра дождж). Раптам каментатар з нейкім жалем, з нейкім унутраным шкадаваннем паведаміў, што над стадыёнам пайшоў заліўны дождж. Сабаленка.
3. Спец. Прызначаны для залівання. Заліўная гарлавіна.
4. Заліты густым наварам і астуджаны. Заліўное парася. // у знач. наз. заліўно́е, ‑ога, н. Халодная страва з мяса або рыбы, залітых густым наварам і астуджаных. Заказаць заліўное.
залі́ўшчык, ‑а, м.
Той, хто робіць заліўку. Заліўшчык галош.