Verbum

зака́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закапаць ​¹.

закапёршчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які кіруе забіўкай паляў у грунт пры дапамозе капра.

2. перан. Разм. Завадатар, верхавод. Па голасе Кастусь здагадаўся, што галоўным закапёршчыкам быў Балай. Прокша.

закапёршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да закапёршчык (у 2 знач.).

закапры́зіць, ‑рыжу, ‑рызіш, ‑рызіць; зак.

Разм. Пачаць капрызіць.

закапры́знічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць капрызнічаць.

закапце́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты сажай; задымлены, закураны. Недалёка на сценцы мігае закапцелы чыгуначны ліхтар. Лынькоў. Закапцелы чайнік шумна Закіпае на цяпельцы. Зарыцкі.

закапце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Пакрыцца сажай; задыміцца, закурэць ​¹. У кацялку, які паспеў закапцець, булькоча вада. Лупсякоў. За зіму дошкі закапцелі, пацямнелі. Шамякін.

закапці́ць, ‑капчу, ‑копціш, ‑копціць; зак., каго-што.

Пакрыць сажай; задыміць ​¹. Сцены, дзверы шэрыя закапціў дымок. Машара. Твары ў людзей скрозь былі стомленыя, нібы дым крануў іх, закапціў шэрай копаццю. Мікуліч.

закапы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Скрывіць, надзьмуць (губы), выражаючы гнеў, незадаволенасць і пад. Сарока закапыліла губы, пакрыўджаная, злосная. Мележ.

закапы́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закапыліць.