падлітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Уст. Падпаяць.
падліто́ўванне, ‑я, н.
Уст. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлітоўваць — падлітаваць.
падліто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падлітаваць.
падлі́ўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы; Р мн. ‑лівак; ж.
Прыправа, якой паліваюць страву; соус. Рыба з падліўкай. Катлеты з падліўкай.
падлі́цца, падальецца і падліецца; зак.
Наліцца пад што‑н. Вада падлілася пад падлогу.
падлі́ць, падалью, падальеш, падалье; падальём, падальяце і падлію, падліеш, падліе; падліем, падліяце; заг. падлі; зак., што і чаго.
1. Дадаць чаго‑н. вадкага; наліць яшчэ крыху. Падліць кавы ў шклянку. □ Як выйдуць паліваць тыя пасадкі, Васілінка абавязкова падалье пабольш вады пад той «свой» куст. Ус. А з’еўшы адно, паглядаю, Ці хто больш чаго падліе. Купала. Мужчыны вылезлі з-за стала, а Саламея падліла сабе стравы і канчала вячэраць. Гартны.
2. Наліць пад што‑н. Падліць вядро вады пад куст.
•••
Падліць масла ў агонь — абвастрыць якія‑н. непрыязныя адносіны, пачуцці і пад.
падлі́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падлічыць.
падлі́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлічваць — падлічыць.
падлі́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да падлічваць.
падлі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падлічыць.