заве́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заверыць.
заверашча́ць і заверашчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Пачаць верашчаць, верашчаць.
завербава́ны і завярбо́ваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад завербаваць.
завербава́цца, ‑вярбуюся, ‑вярбуешся, ‑вярбуецца; зак.
Наняцца на работу на пэўных умовах. Раман цешыў сябе надзеяй, што калі народзіцца дзіця, ён уладкуецца на работу ў горад ці завярбуецца куды-небудзь і забярэ з сабой Надзю. Чарнышэвіч. [Стоцкі] завербаваўся рабочым на Уральскі металургічны завод. Карпюк.
завербава́ць, ‑вярбую, ‑вярбуеш, ‑вярбуе; зак., каго.
Наняць на работу на пэўных умовах. Завербаваць на лесараспрацоўкі. □ [Краўца] бяруць чуць не з бою, каб завербаваць у сваю вёску або на свой хутар. Колас. // Уцягнуць у якую‑н. арганізацыю. Я іграў на мандаліне, і мяне хутка завербавалі ў гімназічны струнны аркестр. Рамановіч.
заве́рнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад завярнуць (у 3, 6 знач.).
заве́рчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад завярцець.
заве́ршанасць, ‑і, ж.
Закончанасць. У рамане «Бацькаўшчына» няма яшчэ той мастацкай завершанасці, якой вызначаюцца пазнейшыя творы К. Чорнага. Адамовіч.
заве́ршаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад завяршыць.