Verbum

падла́таны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падлатаць.

падла́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Паставіць латку на што‑н. — Працерлася ў вас .. адзежына, — узяў пераніцаваў яе, падлатаў трохі — і зноў новая. Крапіва.

падла́твацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падлатваць.

падла́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падлатаць.

падлаўчы́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Злаўчыўшыся, зрабіць што‑н. Авечкі спуджана кідаліся з кутка ў куток, гэтую ж, з белай плямкай на лобе, стары падлаўчыўся схапіць за шэрсць. Быкаў.

падла́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлашчвацца — падлашчыцца.

падла́шчвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да падлашчыцца.

падла́шчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак., да каго.

Ліслівасцю дабіцца прыхільнасць ласкі і пад.; падлабуніцца. Падлашчыцца да бацькі.

падле́гласць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць і стан падлеглага.

падле́глы, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які адносіцца да ліку асоб, аб’ектаў, з’яў, на якія распаўсюджваецца што‑н. абавязковае, прымусовае. Мяшчанства — з’ява, падлеглая вынішчэнню. Лужанін.

2. Падуладны, падначалены.