падлеглы, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які адносіцца да ліку асоб, аб’ектаў, з’яў, на якія распаўсюджваецца што‑н. абавязковае, прымусовае. Мяшчанства — з’ява, падлеглая вынішчэнню. Лужанін.

2. Падуладны, падначалены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)