Verbum

рэзалютыўны, ✂.

Які змяшчае ў сабе вывады, рэзалюцыю.

• Рэзалютыўная частка даклада.

рэзалюцыя, ✂, ж.

1. Пастанова, прынятая ў выніку абмеркавання якога-н. пытання.

   • Праект рэзалюцыі.

2. Пісьмовае распараджэнне, рашэнне начальніка ў форме надпісу на дзелавой паперы.

   • Налажыць рэзалюцыю.

|| прым. рэзалюцыйны, ✂.

рэзананс, ✂, м.

1. З’ява рэзкага ўзрастання амплітуды вымушаных ваганняў сістэмы пры набліжэнні частаты (у 2 знач.) перыядычнага знешняга ўздзеяння да частаты яе ўласных ваганняў (спец.).

   • Р. токаў.
   • Аптычны р.

2. Здольнасць узмацняць гук, уласцівая рэзанатарам або памяшканням, сцены якіх добра адбіваюць гукавыя хвалі.

   • Кіназала дае добры р.

3. перан. Водгук, водгаласак, уражанне, зробленае на многіх.

   • Прамова атрымала шырокі грамадскі р.

|| прым. рэзанансны, ✂.

• Рэзанансная елка (для вырабу музычных інструментаў; спец.).

рэзанатар, ✂, м. (спец.).

Вагальная сістэма, электрычны ланцуг, полае цела або прыстасаванне, у якіх магчыма ўзнікненне з’явы рэзанансу.

|| прым. рэзанатарны, ✂.

рэзанёр, ✂, м.

1. Чалавек, які любіць весці доўгія разважанні павучальнага характару.

2. Дзеючая асоба п’есы, рамана, якая звычайна выражае адносіны аўтара да падзей (спец.).

|| прым. рэзанёрскі, ✂.

• Р. тон.

рэзанёрстваваць, ✂; незак. (кніжн.).

Разважаць у павучальным тоне.

|| наз. рэзанёрства, ✂.

рэзаніраваць, ✂; незак.

Знаходзіцца ў стане рэзанансу (у 1 і 2 знач.).

• Струны раяля рэзаніруюць.

рэзаны, ✂.

1. Парэзаны на кавалкі.

   • Р. сыр.

2. у знач. прым. Нанесены рэжучай зброяй.

   • Рэзаная рана.
   • Крычаць як рэзаны.

3. Накіраваны коса, убок (пры гульні ў тэніс, валейбол і пад.).

   • Р. ўдар.
   • Р. мяч.

рэзацца, ✂; незак.

1. Рэзаць сябе чым-н. вострым.

   • Р. брытвай.

2. Рэзаць, рабіць балюча, муляць (разм.).

   • Пад кашуляй рэжацца колас.

3. Пра зубы, рогі: праразацца.

4. Біцца халоднай зброяй або (перан.) моцна сварыцца (разм.).

5. у што. Гуляць з азартам у якую-н. гульню (разм.).

   • Р. ў карты.
   • Р. ў шашкі.

рэзаць, ✂; незак.

1. Раздзяляць на часткі, аддзяляць ад цэлага чым-н. вострым.

   • Р. нажом хлеб.
   • Р. сала.
   • Р. на кавалкі.
   • Р. метал.
   • Р. дровы (пілаваць).
   • Р. камунікацыі (перан. перарываць, парушаць).
   • Р. па жывым (таксама перан. дзейнічаць жорстка).

2. Рабіць надрэз, разразаць, а таксама (разм.) аперыраваць.

   • Р. нарыў.

3. Забіваць чым-н. вострым.

   • Р. авечку.
   • Р. курэй.
   • Воўк рэзаў авечак (загрызаў; разм.).
   • Без нажа рэжа хто-н. каго-н. (перан. ставіць у цяжкае, бязвыхаднае становішча; разм.).

4. перан. Ставіць у бязвыхаднае становішча; губіць (разм.).

   • Р. мой праект.

5. што., па чым. Рабіць адбітак каго-, чаго-н. на паверхні чаго-н. вострым інструментам; вырабляць вырэзваннем.

   • Р. па дрэве.
   • Р. на медзі.

6. Прычыняць рэзкі боль, уразацца ў цела; непрыемна дзейнічаць на вочы, слых і пад. (пра вецер, святло, гук і пад.).

   • Цвік рэжа ў боце нагу.
   • Каўнер рэзаў шыю.
   • Зыркае сонца рэзала вочы.
   • Яго голас рэжа слых.

7. безас., што.

   • Пра адчуванне рэзі.
   • Рэжа ў жываце.

8. Гаварыць проста, адкрыта (разм.).

   • Р. праўду ў вочы.

9. Ставіць дрэнную адзнаку на экзамене (разм.).

10. што, у што і без дапаўнення. Ужыв. замест многіх дзеясловаў для перадачы энергічнага дзеяння, якое абазначаецца гэтымі дзеясловамі (разм.).

    • Р. польку (танцаваць).
    • Р. у карты (гуляць).

11. Удараць па датычнай, накіроўваючы ўбок, у косы палёт (спец.).

    • Р. мяч.

|| зак. разрэзаць, ✂, зарэзаць, ✂ і зрэзаць, ✂.

|| аднакр. разануць, ✂ і рэзнуць, ✂.

|| наз. рэзанне, ✂, рэзка, ✂ і разьба, ✂.

• Апрацоўка металаў рэзаннем.
• Разьба па дрэве.
• Рэзка хлеба.

|| прым. рэзальны, ✂ і разны, ✂.

• Рэзальны апарат.
• Разныя работы.