Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджотуыэ
абвгдежзйклмнпстўфхцчшя

рэя, ✂, ж. (спец.).

Рухомы папярочны брус на мачце, які служыць для мацавання парусоў, для ўстаноўкі антэн і для падачы сігналаў.

рэяць, ✂; незак.

  1. Лятаць плаўна, лунаць.

    • У паднябессі рэяў каршун.

  2. Плаўна развявацца.

    • Рэюць сцягі.