Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

меса, , ж.

  1. У каталіцкай царкве; літургія.

    • Скончылася м.
  2. Музычны харавы твор на тэкст гэтага набажэнства, звычайна з суправаджэннем аргана і аркестра.

    • М. Ліста.

месія, , м. (кніжн.).

Пасланец бога, які павінен прыйсці на зямлю і выратаваць род чалавечы ад зла і пакут.

|| прым. месіянскі, .

месніцтва, , н.

  1. У сярэдневяковай Русі: парадак замяшчэння дзяржаўных пасад у залежнасці ад знатнасці роду і ступені важнасці пасад.

  2. Абарона толькі сваіх вузкамесных інтарэсаў на шкоду агульнай справе.

    • Праяўляць м.

|| прым. месніцкі, .

месны:

  • месны склон — склон, які адказвае на пытанне аб кім-чым?

месца, , н.

  1. Прастора, якая занята або можа быць занята кім-, чым-н., дзе што-н. адбываецца або размяшчаецца.

    • Перасоўваць з месца на месца.
    • Рабочае м.
    • Не знаходзіць (сабе) месца (перан. быць у стане крайняй трывогі).
    • Ні з месца! (не рухацца!).
    • Душа не на месцы (перан. пра адчуванне трывогі, непакою).
    • Паставіць каго-н. на сваё месца (перан. збіць пыху з каго-н., зрабіць рэзкую заўвагу каму-н. пра нясціплыя паводзіны).
  2. Участак на зямной паверхні, мясцовасць.

    • Маляўнічае м.
  3. Становішча, якое займае хто-н. (у спорце, грамадскім жыцці, навуцы і пад.).

    • Заняць першае м. ў спаборніцтве.
  4. Служба, работа, пасада.

    • Вакантнае м.
  5. Урывак, частка літаратурнага, мастацкага або музычнага твора.

    • Самае цікавае м. ў рамане.
  6. Адзін прадмет багажу.

    • Здаць у багаж тры месцы.

  • Балючае месца — пра тое, што ўвесь час хвалюе, мучыць.

  • Да месца — якраз калі трэба, дарэчы.

  • На месцы — там, дзе што-н. адбылося ці будзе адбывацца.

  • Пустое месца (разм. неадабр.) — пра чалавека, які не дае карысці.

  • Таптацца на месцы (разм. неадабр.) — не рухацца наперад.

  • Цёплае месца (разм.) — аб даходнай службе.

|| памянш. месцейка, .

месца...

Першая частка складаных слоў са знач. які мае адносіны да месца (у 1 знач.), напр. месцажыхарства, месцазнаходжанне, месцапражыванне, месцаразмяшчэнне.

месцажыхарства, , н. (афіц.).

Месца, дзе хто-н. пастаянна жыве.

месцазнаходжанне, , н. (афіц.).

Месца, дзе хто-н. знаходзіцца.

месцамі, і месцам, прысл.

У некаторых месцах, дзе-нідзе.

  • Дарога м. няроўная.

месцанараджэнне, , н.

Месца, дзе нарадзіўся хто-н.; радзіма каго-н.

  • М. Цішкі Гартнага.