Verbum

месца, ✂, н.

1. Прастора, якая занята або можа быць занята кім-, чым-н., дзе што-н. адбываецца або размяшчаецца.

   • Перасоўваць з месца на месца.
   • Рабочае м.
   • Не знаходзіць (сабе) месца (перан. быць у стане крайняй трывогі).
   • Ні з месца! (не рухацца!).
   • Душа не на месцы (перан. пра адчуванне трывогі, непакою).
   • Паставіць каго-н. на сваё месца (перан. збіць пыху з каго-н., зрабіць рэзкую заўвагу каму-н. пра нясціплыя паводзіны).

2. Участак на зямной паверхні, мясцовасць.

   • Маляўнічае м.

3. Становішча, якое займае хто-н. (у спорце, грамадскім жыцці, навуцы і пад.).

   • Заняць першае м. ў спаборніцтве.

4. Служба, работа, пасада.

   • Вакантнае м.

5. Урывак, частка літаратурнага, мастацкага або музычнага твора.

   • Самае цікавае м. ў рамане.

6. Адзін прадмет багажу.

   • Здаць у багаж тры месцы.

◊

• Балючае месца — пра тое, што ўвесь час хвалюе, мучыць.

• Да месца — якраз калі трэба, дарэчы.

• На месцы — там, дзе што-н. адбылося ці будзе адбывацца.

• Пустое месца (разм. неадабр.) — пра чалавека, які не дае карысці.

• Таптацца на месцы (разм. неадабр.) — не рухацца наперад.

• Цёплае месца (разм.) — аб даходнай службе.

|| памянш. месцейка, ✂.