Verbum

ляп, выкл. у знач. вык. (разм.).

Ужываецца ў значэнні дзеяслова ляпнуць.

• Падбег ды л. па спіне.

ляпа, ✂, ж.

1. Тое, што і пашча.

   • Л. воўка.

2. перан. Цёмнае паглыбленне ў чым-н.

   • Пхаць снапы ў ляпу малатарні.

ляпаць, ✂; незак. (разм.).

1. Утвараць рэзкі стук, шум пры ўдарах, удараць з ляскам.

   • Л. малатком.

2. Біць, удараць па чым-н. з шумам.

   • Л. па плячы.

3. Кідаць што-н. густое, ліпкае.

   • Л. гліну ў шчыліны.

4. перан. Гаварыць што-н. неабдумана, нетактоўна.

   • Ляпае абы што.

|| зак. паляпаць, ✂.

|| аднакр. ляпнуць, ✂.

|| наз. ляпанне, ✂.

ляпіс, ✂, м.

Азотнакіслае серабро ў выглядзе крышталічнага парашку, што выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак, для прыпякання.

|| прым. ляпісны, ✂.

ляпіцца, ✂; незак.

1. Быць пластычным, прыгодным для лепкі.

   • Пластылін добра лепіцца.

2. Цесна размяшчацца адзін каля другога.

   • Абапал вуліцы ляпіліся старэнькія хаткі.

3. Стварацца з пластычных матэрыялаў.

   • Скульптурныя партрэты лепяцца марудна.

ляпіць, ✂; незак.

1. Ствараць, рабіць якія-н. фігуры з пластычнага, мяккага матэрыялу.

   • Л. бюст.
   • Л. характар (перан.).
   • Не святыя гаршкі лепяць (прыказка: хоць і цяжка, але зможам, справімся).

2. Тое, што і прыклейваць (разм.).

   • Л. маркі.

3. З сілай ісці (пра мокры снег).

   • Снег лепіць у вокны.

|| зак. вылепіць, ✂, наляпіць, ✂, зляпіць, ✂ і заляпіць, ✂.

|| наз. лепка, ✂.

ляпніна, ✂, ж. (спец.).

Тое, што вылеплена, ляпныя ўпрыгожанні.

ляпны, ✂.

1. Зроблены лепкай.

   • Ляпныя работы.

2. З скульптурным упрыгожаннем.

   • Ляпная столь.

ляпсус, ✂, м. (кніжн.).

Грубая, недарэчная памылка, прыкры недагляд.