Verbum

дэсант, ✂, м.

1. Высадка войск на тэрыторыю праціўніка.

   • Зрабіць д.

2. Войскі, высаджаныя (з караблёў, самалётаў) на тэрыторыю праціўніка для баявых аперацый.

   • Марскі д.
   • Паветраны д.
   • Высадзіць д.

|| прым. дэсантны, ✂.

• Дэсантныя войскі.

дэсантнік, ✂, м.

1. Ваеннаслужачы дэсантных войскаў.

2. Удзельнік дэсантных аперацый.

   • Парашутысты-дэсантнікі.

дэсерт, ✂, м.

Салодкія стравы, садавіна ці цукеркі, якія падаюцца ў канцы абеду.

|| прым. дэсертны, ✂.

• Дэсертнае віно.

дэспат, ✂, м.

1. Вярхоўны правіцель у рабаўладальніцкіх манархіях старажытнага Усходу, які карыстаўся неабмежаванай уладай.

2. перан. Самаўладны, жорсткі, бязлітасны чалавек, які не лічыцца ні з кім, ні з чыімі думкамі і жаданнямі.

   • Быць дэспатам у сям’і.

дэспатызм, ✂, м.

1. Неабмежаваная ўлада, самавольства.

   • Д. самаўладства.

2. перан. Паводзіны дэспата (у 2 знач.).

   • Сямейны д.

|| прым. дэспатычны, ✂.

дэспатычны, ✂.

1. гл. дэспатызм і дэспатыя.

2. перан. Самаўладны, які не лічыцца з воляй і жаданнямі іншых.

   • Дэспатычная натура.

|| прым. дэспатычнасць, ✂.

дэспатыя, ✂, ж.

1. Форма неабмежаванай самадзяржаўнай улады, якая бярэ свой пачатак у рабаўладальніцкіх манархіях старажытнага Усходу.

2. Дзяржава, якой кіруе дэспат (у 1 знач.).

|| прым. дэспатычны, ✂.