Verbum

дэгазатар, ✂, м.

1. Апарат для дэгазацыі.

2. Асоба, якая праводзіць дэгазацыю.

3. Сродак, рэчыва для дэгазацыі.

|| прым. дэгазатарскі, ✂.

дэгазацыя, ✂, ж.

Абясшкоджванне або выдаленне адкуль-н. газаў, атрутных рэчываў.

• Д. мясцовасці.
• Д. вадкасці.

|| прым. дэгазацыйны, ✂.

дэгазіраваць, ✂; зак. і незак.

Абясшкодзіць (абясшкоджваць) што-н. ад атрутных газаў, рэчываў.

• Д. мясцовасць.

дэгенерат, ✂, м.

Чалавек з адзнакамі псіхічнага або фізічнага выраджэння.

|| ж. дэгенератка, ✂.

|| прым. дэгенерацкі, ✂.

дэгенерацыя, ✂, ж. (кніжн.).

Выраджэнне, пагаршэнне ад пакалення да пакалення біялагічных, а таксама псіхічных адзнак арганізма.

|| прым. дэгенератыўны, ✂.

|| наз. дэгенератыўнасць, ✂.

дэгенерыраваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Падвергнуцца (падвяргацца) дэгенерацыі.

дэградзіраваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Паступова пагаршаючыся, трацячы каштоўныя якасці, прыйсці (прыходзіць) да выраджэння.

|| наз. дэградацыя, ✂.

дэгуманізацыя, ✂, ж.

Пазбаўленне гуманістычнага пачатку, гуманістычнай сутнасці; абесчалавечванне.

• Д. працы.

дэгуставаць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Вызначыць (вызначаць) на смак якасць прадукту пры яго вырабе.

|| наз. дэгустацыя, ✂.

|| прым. дэгустацыйны, ✂.

дэгустатар, ✂, м. (спец.).

Спецыяліст па дэгустацыі.

• Д. чаю.