Verbum

дэпазіт, ✂, м. (спец.).

Грошы або каштоўныя паперы, якія ўносяцца ў крэдытную ўстанову для захавання або з спецыяльнай мэтай.

|| прым. дэпазітны, ✂.

дэпанент, ✂, м. (спец.).

Асоба, якая ўнесла дэпазіт.

|| прым. дэпаненцкі, ✂.

дэпаніраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

1. Унесці (уносіць) у якасці дэпазіту.

2. Перадаць (перадаваць) на захаванне (ратыфікацыйныя граматы).

|| наз. дэпаніраванне, ✂.

дэпартаваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Выгнаць (выганяць), выдаліць (-ляць) з краіны.

• Д. супрацоўніка пасольства.

|| наз. дэпартацыя, ✂.

дэпартамент, ✂, м.

1. У некаторых краінах — аддзел міністэрства, вышэйшай дзяржаўнай установы.

   • Дзяржаўны д. (назва міністэрства дзяржаўных спраў у ЗША).

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Францыі.

|| прым. дэпартаменцкі, ✂.

дэпеша, ✂, ж.

1. Тое, што і тэлеграма (уст.).

2. Спешнае дыпламатычнае паведамленне (спец.).

дэпо, нескл., н.

1. Будынак для стаянкі і рамонту лакаматываў і вагонаў.

   • Лакаматыўнае д.

2. Будынак для пажарных машын.

   • Пажарнае д.

|| прым. дэпоўскі, ✂.

дэпрэсіўны, ✂, (спец.).

Звязаны з дэпрэсіяй, які выражае дэпрэсію.

• Д. стан.

|| наз. дэпрэсіўнасць, ✂.

дэпрэсія, ✂, ж.

1. Хваравіта прыгнечаны псіхічны стан (спец.).

   • Неўратычная д.

2. Упадак, застой у гаспадарчым, грамадскім жыцці.

   • Эканамічная д.

|| прым. дэпрэсійны, ✂.

дэпутат, ✂, м.

1. Выбарны прадстаўнік, член выбарнай дзяржаўнай установы.

   • Гарадскі Савет дэпутатаў.
   • Д. Вярхоўнага Савета.

2. Выбарная асоба, упаўнаважаная выконваць якія-н. даручэнні.

|| ж. дэпутатка, ✂.

|| прым. дэпутацкі, ✂.

• Д. мандат.