дэспат, ✂, м.

  1. Вярхоўны правіцель у рабаўладальніцкіх манархіях старажытнага Усходу, які карыстаўся неабмежаванай уладай.

  2. перан. Самаўладны, жорсткі, бязлітасны чалавек, які не лічыцца ні з кім, ні з чыімі думкамі і жаданнямі.

    • Быць дэспатам у сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)