Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ашу́г, , м.

Народны паэт-пясняр у народаў Каўказа.

ашу́ка, , ж.

Падман, хлусня, ашуканства.

ашука́нец, , м.

Той, хто ашуквае, махляр.

  • Дробны а.

|| ж. ашуканка, .

|| прым. ашуканскі, .

ашука́нства, , н.

Падман, жульніцтва, махлярства, несумленны ўчынак з карыслівай мэтай.

  • А. ў гульні.

ашука́цца, ; зак.

  1. Памыліцца, пралічыцца.

    • А. ў падліках.
  2. Расчаравацца ў кім-, чым-н.

    • А. ў сваім выбары.

|| незак. ашуквацца, .

ашука́ць, ; зак.

  1. Увесці ў зман, абысціся несумленна з кім-н.

    • На цэлых семнаццаць тысяч ашукала прадаўшчыца.
  2. Спакусіць, зачараваўшы.

    • Хлопец ашукаў дзяўчыну.

|| незак. ашукваць, .