Verbum

увогуле, прысл.

1. прысл. Разглядаючы цалкам, не звяртаючы ўвагі на дробязі, прыватнае.

   • У. справы ідуць нядрэнна.

2. прысл. Заўсёды, ва ўсіх выпадках.

   • Ён у. такі.

3. Ужыв. ў знач. абагульняючага слова перад заключэннем, падагульненнем.

   • На гэтым работу закончым і ў. мы ўжо стаміліся.

4. У цэлым, у выніку.

   • Не дрэнны, у., чалавек, але п’е.

увод, ✂, м.

1. гл. увесці.

2. Устройства, месца, праз якое што-н. уваходзіць, устаўляецца; прыёмная частка машыны або ўстаноўкі.

   • Электрычны ў.

|| прым. уводны, ✂.

уводзіны, ✂.

Уступная, пачатковая частка чаго-н.

• У. да падручніка.
• У. ў мовазнаўства (навука аб асновах мовазнаўства).

уводны, ✂.

1. гл. увод.

2. Які з’яўляецца ўступам, увядзеннем у што-н.

   • Уводная лекцыя.

уволю, прысл.

Да поўнага задавальнення, удосталь.

• Конь еў аўса ў.

увосень, прысл.

У асенні час, восенню.

• У. збіраюць яблыкі.

увосьмера, прысл.

У восем разоў, у восем частак.

• Скласці паперу ў.
• У. больш.

увысь, прысл.

Тое, што і увышыню.

увышыню, прысл.

Уверх, угару.

• Дубок падняўся ў.

увязацца, ✂; зак.

1. Стаць увязаным, завязаным.

   • Рэчы добра ўвязаліся.

2. перан. Прыйсці ў адпаведнасць з чым-н.

   • Планы добра ўвязаліся з мясцовымі ўмовамі.

3. перан. Без дазволу накіравацца ўслед за кім-н., далучыцца да каго-н., хто ідзе, едзе (разм.).

   • За намі ўвязаўся сабака.

4. перан. Уключыцца, умяшацца ў што-н. (разм.).

   • У. ў бойку.

|| незак. увязвацца, ✂.