Verbum

карачаеўцы, ✂, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Карачаева-Чэркесіі, якая ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. карачаеўка, ✂.

|| прым. карачаеўскі, ✂.

карачкі:

• на карачкі ці на карачках (разм.) — поза, у якой чалавек стаіць, апіраючыся адначасова на абедзве рукі і нагі.

• Стаяць на карачках.
• Паўзці на карачках.

карбанад, ✂, м.

Запечанае свіное філе асаблівага прыгатавання.

|| прым. карбанадны, ✂.

карбас, ✂, м.

Невялікае паморскае паруснае судна для рыбалоўнага промыслу і перавозкі грузаў.

|| прым. карбасны, ✂.

карбід, ✂, м. (спец.).

Злучэнне вугляроду з некаторымі металамі і металоідамі.

• К. кальцыю.

|| прым. карбідавы, ✂.

карболавы, ✂:

• карболавая кіслата — арганічнае злучэнне, бясколерныя крышталі, якія ў растворы ўтвараюць дэзінфіцыруючую вадкасць.

карболка, ✂, ж. (разм.).

Раствор карболавай кіслаты.

• Прамыць падлогу карболкай.

|| прым. карболачны, ✂.

карбункул, ✂, м.

1. Гнойнае запаленне скуры і падскурнай клятчаткі.

2. Каштоўны камень чырвонага колеру; чырвоны гранат (уст.).

|| прым. карбункулёзны, ✂.

карбюратар, ✂, м. (спец.).

Прыбор, у якім адбываецца карбюрацыя.

|| прым. карбюратарны, ✂.

карбюрацыя, ✂, ж. (спец.).

Утварэнне гаручай сумесі з вадкага паліва і паветра ў рухавіках унутранага згарання.

|| прым. карбюрацыйны, ✂.