Verbum

ускочыць, ✂; зак.

1. Скокнуўшы, апынуцца дзе-н.

   • У. на лаўку.

2. Хуткім рухам падняцца з месца.

   • У. ад спалоху.

3. Скочыць у сярэдзіну чаго-н.

   • У. у лодку.

4. Раптам паявіцца, узнікнуць (пра прышч, нарыў і пад.).

   • На лбе ўскочыў гузак.

5. Імкліва ўвайсці, сілай уварвацца куды-н.

   • Байцы ўскочылі ў горад.

6. Трапіць куды-н. выпадкова.

   • У. у яму.

|| незак. ускакваць, ✂.

ускраек, ✂, м.

Крайняя частка якой-н. прасторы, край стала, ложка і пад.

• У. лесу.
• Сесці на ўскрайку ложка.

ускраіна, ✂, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

   • У лесу.
   • На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да межаў яго.

   • Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

   • Усходняя ў. Беларусі.

|| прым. ускраінны, ✂.

ускрай​¹, прыназ.

З краю чаго-н.

• У поля была мяккая густая мурава.

ускрай​², ✂, м. (разм.).

Тое, што і ускраек.

• На ўскраі лесу.
• Легчы на ў. лавы.

ускруціцца, ✂; зак. (разм.).

Устаць вельмі рана.

• Чаго ты так рана ўскруціўся?

|| незак. ускручвацца, ✂.

ускрыкнуць, ✂; зак. (разм.).

Нечакана і адрывіста крыкнуць.

• Радасна ў.

|| незак. ускрыкваць, ✂.

|| наз. ускрык, ✂.

уславіць, ✂; зак.

Праславіць, усхваліць, апець.

• У. свой народ.

|| незак. услаўляць, ✂.

услаць, ✂; зак.

Сцелячы што-н., пакрыць усю паверхню; заняць сабою ўсю паверхню.

• У падлогу дыванамі.
• Лісце ўслала дол.

|| незак. усцілаць, ✂.

|| наз. усціланне, ✂.

услед

1. прыназ. і прыназ. Па слядах каго-н, чаго-н., непасрэдна за кім-, чым-н.

   • Ісці ў.
   • Глядзець у. цягніку.

2. прысл. Наўздагон за кім-н.

   • Крыкнуць у.