ускраек, ​✂, м.

Крайняя частка якой-н. прасторы, край стала, ложка і пад.

  • У. лесу.
  • Сесці на ўскрайку ложка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)