Verbum

карабаціцца, ✂; незак.

Рабіцца карабатым, выгінацца, скрыўляцца.

• Фанера на сонцы карабаціцца.

|| зак. пакарабаціцца, ✂ і скарабаціцца, ✂.

карабаціць, ✂; незак.

1. Рабіць карабатым.

2. перан. Выклікаць непрыемнае пачуццё.

|| зак. пакарабаціць, ✂ і скарабаціць, ✂.

карабейнік, ✂, м.

Даўней: дробны гандляр, які разносіў па вёсках тавары (мануфактуру, галантарэю, дробныя рэчы і інш.).

карабел, ✂, м. (разм.).

Спецыяліст па караблях, па іх праектаванню, будаўніцтву.

карабель, ✂, м.

1. Вялікае марское судна.

   • Ваенны к.
   • Акіянскі к.
   • Вялікаму караблю вялікае плаванне (прыказка).

2. Лятальны апарат.

   • Касмічны к.

◊

• Спаліць свае караблі (кніжн.) — рашуча парваць з мінулым.

|| памянш. караблік, ✂.

• Пускаць папяровыя караблікі.

|| прым. карабельны, ✂.

• К лес (высокі, прамы, прыгодны для караблебудавання).

карабельшчык, ✂, м.

1. Уладальнік карабля; марак (уст.).

2. Тое, што і караблебудаўнік (разм.).

карабін, ✂, м.

1. Вінтоўка з пакарочаным ствалом.

2. Механічная зашчапка, зажым.

   • К. павадка.

|| прым. карабінавы, ✂.

карабінер, ✂, м.

1. У Заходняй Еўропе і Расіі да сярэдзіны 19 ст.: узброены карабінам салдат-стралок.

2. Жандар у Італіі.

|| прым. карабінерны, ✂.

• К. полк.

карабкацца, ✂; незак.

Падымацца, чапляючыся нагамі і рукамі за што-н.

• К. на ўзгорак (узбірацца з цяжкасцю).

|| зак. ускарабкацца, ✂.

караблебудаванне, ✂, н.

Будаванне суднаў, а таксама навука аб іх будаванні.

|| прым. караблебудаўнічы, ✂.