Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

невук, , м.

Неадукаваны, недасведчаны чалавек.

  • У музыцы ён безнадзейны н.

|| прым. невуцкі, .

невуцтва, , н.

Адсутнасць ведаў, неадукаванасць, недасведчанасць у чым-н.

  • Цемра невуцтва.

невыгода, , ж.

  1. пераважна Адсутнасць, недахоп неабходных выгод.

    • Невыгоды кватэры.
  2. Нягода, непрыемнасць; цяжкае становішча (разм.).

    • Невыгоды жыцця.

невыгодны, .

  1. Які не мае выгод, дрэнна прыстасаваны для чаго-н.

    • Невыгодная кватэра.
  2. Неспрыяльны, нязручны, непрыемны.

    • Невыгоднае становішча.

|| наз. невыгоднасць, .

невыказны, .

Такі, што цяжка або немагчыма выказаць, перадаць словамі.

  • Невыказная прыгажосць.

|| наз. невыказнасць, .

невыканальны, .

Такі, што не можа быць выкананы.

  • Невыканальнае заданне.
  • Невыканальная мара.

|| наз. невыканальнасць, .

невыкананне, , н.

  1. Нездзяйсненне таго, што было даручана, намечана, меркавалася зрабіць.

    • Н. планавых заданняў.
  2. Ухіленне ад выканання пастаноў, законаў.

невыкараняльны, .

Які не паддаецца выкараненню.

  • Невыкараняльныя недахопы.

|| наз. невыкараняльнасць, .

невылазны, .

  1. Такі, па якім цяжка прайсці, з якога цяжка выбрацца; непраходны.

    • Невылазная гразь.
  2. перан. Такі, ад якога цяжка, немагчыма вызваліцца.

    • Н. доўг.

|| наз. невылазнасць, .

невылечны, .

Які нельга вылечыць.

  • Невылечная хвароба.

|| наз. невылечнасць, .