Verbum

упрэгчы​¹, ✂; зак.

Тое, што і запрэгчы.

• У. каня ў калёсы.

|| незак. упрагаць, ✂.

|| звар. упрэгчыся, ✂.

• У. ў работу (перан. уключыцца ў доўгую, цяжкую работу; разм.).

|| незак. упрагацца, ✂.

упрэгчы​², ✂; зак.

Тое, што і упражыць.

• У. боб.

упрэлы, ✂ і увапрэлы, ✂.

1. Які добра ўварыўся, згатаваўся на жары, невялікім агні.

   • Упрэлая каша.

2. Упацелы, упараны (разм.).

   • У. конь.

упустую, прысл.

Дарэмна, безвынікова.

• Схадзілі ў.

упусціць, ✂; зак.

1. Даць увайсці каму-, чаму-н. куды-н.

   • У. пасажыраў у вагон.
   • У. холад у хату.
   • У. каплі ў нос (уліць).

2. Выпадкова не ўтрымаць.

   • У. канец вяроўкі.

3. Мімаволі даць магчымасць каму-н. уцячы, схавацца і пад.

   • У. зайца.

4. перан. Прапусціць, не выкарыстаць што-н. своечасова.

   • Ён свайго не ўпусціць.
   • У. магчымасць.
   • У. выпадак.

5. Уставіць у выразанае, паглыбленае месца.

   • У. замок у дзверы.

|| незак. упускаць, ✂.

|| наз. упуск, ✂ і упусканне, ✂.

|| прым. упускны, ✂.

• У клапан.

упхаць, ✂; зак. (разм.).

1. Пхаючы, усунуць куды-н. усё, многае.

   • У салому ў мяшок.

2. З’есці многа чаго-н. (груб.).

   • Місу бульбы ўпхаў.

|| незак. упіхаць, ✂ і упіхваць, ✂.

упхнуцца, ✂; зак. (разм.).

З намаганнем прабрацца куды-н., уціснуцца.

• У. ў перапоўнены аўтобус.

|| незак. упіхацца, ✂ і упіхвацца, ✂.

упхнуць, ✂; зак. (разм.).

1. Уштурхнуць, усунуць.

   • У. пальчаткі ў кішэню.
   • Яго сілай упхнулі ў кабінет.

2. перан. Прымусіць узяць, прыняць што-н.

   • У. няякасны тавар каму-н.

3. перан., каго: Паставіць на якую-н. работу, пасаду і пад. супраць волі або ўладкаваць куды-н. па пратэкцыі.

   • У. на завод.
   • У. сына на завочнае аддзяленне інстытута.

|| незак. упіхаць, ✂ і упіхваць, ✂.

упынак, ✂, м.

1. без упынку (разм.) — не перастаючы, не абмяжоўваючы сябе.

   • Балбатаць без упынку.

2. не знаходзіць або не мець упынку (разм.) — не магчы супакоіцца, не быць у стане ўтрымацца ад чаго-н.

   • Ён цэлы дзень не знаходзіў сабе ўпынку.
   • Яна ў рабоце не мае ўпынку;

3. няма ўпынку каму-чаму або на каго-што (разм.) — нельга стрымаць, спыніць.

   • Раздурэліся дзеці, што і ўпынку ім або на іх няма.
   • Дажджу або на дождж сёння і ўпынку няма — лье і лье.

упырснуць, ✂; зак.

Увесці пад скуру (шпрыцам).

• У. камфару.

|| незак. упырскваць, ✂.

|| наз. упырскванне, ✂.