Verbum

упынак, ✂, м.

1. без упынку (разм.) — не перастаючы, не абмяжоўваючы сябе.

   • Балбатаць без упынку.

2. не знаходзіць або не мець упынку (разм.) — не магчы супакоіцца, не быць у стане ўтрымацца ад чаго-н.

   • Ён цэлы дзень не знаходзіў сабе ўпынку.
   • Яна ў рабоце не мае ўпынку;

3. няма ўпынку каму-чаму або на каго-што (разм.) — нельга стрымаць, спыніць.

   • Раздурэліся дзеці, што і ўпынку ім або на іх няма.

   • Дажджу або на дождж сёння і ўпынку няма — лье і лье.