Verbum

упынак назоўнік | мужчынскі род

1. Без упынку (размоўнае) — не перастаючы, не абмяжоўваючы сябе.

   • Балбатаць без упынку.

2. Не знаходзіць або не мець упынку (размоўнае) — не магчы супакоіцца, не быць у стане ўтрымацца ад чаго-н.

   • Ён цэлы дзень не знаходзіў сабе ўпынку.
   • Яна ў рабоце не мае ўпынку;

3. Няма ўпынку камучаму або на каго-што (размоўнае) — нельга стрымаць, спыніць.

   • Раздурэліся дзеці, што і ўпынку ім або на іх няма.
   • Дажджу або на дождж сёння і ўпынку няма — лье і лье.