Verbum

раскідвацца, ✂; незак.

1. гл. раскідацца.

2. Дарэмна траціць, не імкнуцца ўтрымаць што-н. пры сабе; раскідацца.

   • Р. грашыма.

раскідзісты, ✂.

1. З шырока раскінутымі галінамі.

   • Р. дуб.

2. Раскінуты, размешчаны на вялікай прасторы.

   • Раскідзістая вёска.

|| наз. раскідзістасць, ✂.

раскідлівы, ✂ (разм.).

Неашчадны, неэканомны.

• Р. гаспадар.

|| наз. раскідлівасць, ✂.

раскідны, ✂.

1. Такі, які можна раскінуць, раскласці; раскладны.

   • Раскідное крэсла.

2. Прызначаны для раскідання чаго-н. (спец.).

   • Раскідная сеялка.

3. Які робіцца шляхам раскідання, рассейвання.

   • Раскідное ўнясенне ўгнаенняў.

раскілзаць, ✂; зак.

Вызваліць ад укладзеных у рот цугляў.

• Р. каня.

|| незак. раскілзваць, ✂.

раскінуць, ✂; зак.

1. Шырока развесці, распасцерці ў розныя бакі.

   • Р. рукі.

2. Разаслаць, разгарнуць на паверхні што-н.

   • Р. дыван на падлозе.

3. Знайшоўшы месца, паставіць, размясціць што-н.

   • Р. палаткі.

4. Разварушыць, разгарнуць.

   • Р. сена.

раскіпецца, ✂; зак.

1. Пачаць моцна кіпець.

   • Вада раскіпелася.

2. перан. Моцна разгарачыцца, разгневацца (разм.).

   • Ён можа хутка р.

раскірака, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Пра чалавека з няўклюдна расстаўленымі нагамі або наогул пра што-н. няўклюднае, растапыранае.

• Не стол, а р.

раскірачыць, ✂; зак. (разм.).

Шырока расставіць (ногі).

|| незак. раскірачваць, ✂.

раскіслы, ✂.

1. Які раскіс, ператварыўся ў вязкае месіва.

   • Раскіслая гліна.

2. перан. Расслаблены, разамлелы, які страціў волю, здольнасць дзейнічаць.

   • Р. твар.

|| наз. раскісласць, ✂.