Verbum

раздражніць, ✂; зак.

1. Давесці да стану нервовага ўзбуджэння; раззлаваць.

   • Р. пчол.

2. Выклікаць раздражненне, дзейнічаючы якім-н. раздражняльнікам.

   • Р. дзясны.

|| незак. раздражняць, ✂.

|| наз. раздражненне, ✂.

раздражняльнік, ✂, м.

Фактар, які ўздзейнічае на арганізм, выклікаючы ў ім якую-н. рэакцыю, раздражненне.

раздражняльны, ✂.

1. Які хутка прыходзіць у стан раздражнення; уразлівы, чуллівы.

   • Р. чалавек.
   • Р. характар.

2. Звязаны з уздзеяннем якога-н. раздражняльніка на арганізм або на асобны орган.

   • Р. працэс.

|| наз. раздражняльнасць, ✂.

раздраконіць, ✂; зак. (разм.).

Раскрытыкаваць, разграміць.

• Р. дысертацыю.

|| незак. раздраконьваць, ✂.

раздроблены, ✂.

1. Разбіты, расколаты на дробныя часткі.

   • Раздробленая соль.

2. Пашкоджаны (пра косць).

   • Раздробленая косць.

|| наз. раздробленасць, ✂.

раздробнены, ✂.

Тое, што і раздроблены (у 1 знач.).

|| наз. раздробненасць, ✂.

раздружыцца, ✂; зак. (разм.).

Спыніць, перарваць дружбу з кім-н.

• Р. з сябрам.

раздумацца, ✂; зак.

1. Больш і лепш падумаць, памеркаваць.

2. Падумаўшы, змяніць ранейшую думку; адумацца.

   • Раздумаўся, не варта будаваць дачу.

раздумаць, ✂; зак.

1. Падумаць, усебакова абдумаць.

2. Перадумаўшы, адмовіцца ад задуманага.

   • Я раздумаў: не паеду.

|| незак. раздумваць, ✂.

раздумваць, ✂; незак.

1. гл. раздумаць.

2. Думаць, вагаючыся; доўга не магчы прыняць рашэнне.

   • Хопіць р., згаджайся!