Verbum

ступеньчаты, ✂.

Размешчаны ступенямі.

• С. спуск з гары.

|| наз. ступеньчатасць, ✂.

ступіць, ✂; зак.

1. Зрабіць крок, наблізіцца, падысці да каго-, чаго-н.

   • Не можа с. колькі крокаў.
   • С. да акна.

2. Паставіць нагу куды-н., наступіць на каго-, што-н.

   • С. на змяю.

3. Увайсці куды-н.; апынуцца дзе-н.

   • Першы раз ступіла ў новую кватэру.

|| незак. ступаць, ✂.

|| наз. ступанне, ✂.

ступня, ✂, ж.

1. Частка нагі ад шчыкалаткі ўніз.

2. Ніжняя паверхня нагі, падэшва.

стушавацца, ✂; зак.

1. Стаць стушаваным, пры дапамозе тушоўкі зрабіць пераход ад цёмнага да светлага (спец.).

   • Контуры малюнка стушаваліся.

2. перан. Сумецца, збянтэжыцца.

   • С. на экзаменах.

|| незак. стушоўвацца, ✂ і тушавацца, ✂.

стушаваць, ✂; зак.

Тушуючы, зрабіць непрыкметным і паступовым пераход ад цёмнага да светлага колеру (спец.).

• С. плоскасць.

|| незак. стушоўваць, ✂.

|| наз. стушоўванне, ✂ і стушоўка, ✂.

стык, ✂, м.

Месца злучэння, сутыкнення двух канцоў, дзвюх частак чаго-н.

• С. участкаў.
• С. панэлей.
• На стыку дзвюх эпох.

|| прым. стыкавы, ✂.

стыкавацца, ✂; зак. (спец.).

Цесна, шчыльна злучацца канцамі, часткамі.

• Касмічныя караблі стыкаваліся на арбіце.

|| наз. стыкоўка, ✂ і стыкаванне, ✂.

стыкаваць, ✂; зак. (спец.).

Цесна злучыць канцамі, часткамі.

• С. звёны пантоннага моста.

|| наз. стыкоўка, ✂ і стыкаванне, ✂.

|| прым. стыковачны, ✂.

стыкацца, ✂; незак. (разм.).

1. Мець сумежныя бакі, размяшчацца вельмі блізка, упрытык.

   • Канец поля стыкаецца з лесам.

2. Знаходзіцца дзе-н. які-н. час, прыпыняцца.

   • Дома прыходзіцца рэдка с.

3. перан. Быць звязаным з чым-н.; мець адносіны да чаго-н.

   • Нашы інтарэсы стыкаюцца даволі часта.

|| аднакр. стыкнуцца, ✂.

стыкаць, ✂; зак. (разм.).

Чым-н. вострым пакалоць у многіх месцах, усюды.

|| незак. стыкваць, ✂.