Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

неўраджай, , м.

Дрэнны, нізкі ўраджай.

  • Н. жыта.

неўраджайны, .

Які вызначаецца неўраджаем, звязаны з ім.

  • Н. год.

неўралгія, , ж.

Прыступы вострых мясцовых боляў ад запалення якога-н. нерва і яго абалонкі.

  • Міжрэберная н.

|| прым. неўралгічны, .

неўралогія, , ж.

Сукупнасць раздзелаў медыка-біялагічных навук, якія вывучаюць нервовую сістэму і яе захворванні.

|| прым. неўралагічны, .

неўрапаталогія, , ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца хваробамі нервовай сістэмы і іх лячэннем.

|| прым. неўрапаталагічны, .

неўрапатолаг, , м.

Урач, спецыяліст па неўрапаталогіі.

неўрастэнік, , м.

Чалавек, які хварэе на неўрастэнію.

|| ж. неўрастэнічка, .

неўрастэнія, , ж.

Неўроз, пры якім павышаная ўзбуджальнасць спалучаецца з хуткай стамляльнасцю, раздражняльнасцю, болем галавы, парушэннем сну.

|| прым. неўрастэнічны, .

неўроз, , м.

Захворванне, выкліканае расстройствам дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы.

  • Н. сэрца.

|| прым. неўратычны, .

неўролаг, , м.

Спецыяліст па неўралогіі.