Verbum

стрэлка, ✂, ж.

1. Тонкая і вузкая пласцінка, якая паварочваецца на восі і паказвае час, напрамак і пац. у розных вымяральных прыборах.

   • С. барометра.
   • Секундная с.

2. Знак у выглядзе рысы, ад канца якой пад вострым вуглом адходзяць кароткія рыскі (->).

   • С. напрамку руху машын.

3. Вузкі і доўгі намыўны выступ сушы; пясчаная каса.

   • С. прычала.

4. Прыстасаванне на рэйкавых пуцях для пераводу рухомага саставу з аднаго пуці на другі.

   • На чыгуначнай станцыі дзейнічаюць аўтаматычныя стрэлкі.

5. Бязлістае тонкае сцябло расліны з суквеццем наверсе.

   • Стрэлкі нарцысаў.

|| памянш. стрэлачка, ✂.

|| прым. стрэлачны, ✂.

стрэльба, ✂, ж.

Ручная агнястрэльная і пнеўматычная зброя з доўгім ствалом.

• Паляўнічая с.

|| прым. стрэльбавы, ✂.

стрэльбішча, ✂, н.

Участак, абсталяваны для вучэбнай або спартыўнай стральбы.

|| прым. стрэльбішчны, ✂.

стрэляны, ✂.

1. Пра дзічыну: забіты са стрэльбы.

   • Стрэляная качка.

2. Які пабыў у баях, абстраляны.

   • С. салдат.

3. Такі, у якога стралялі.

   • С. верабей (перан. вопытны, бывалы чалавек).
   • Стрэляная птушка (таксама перан. тое, што і стрэляны верабей).

4. Выкарыстаны для стральбы.

   • Стрэляныя гільзы.

стрэмечка, ✂, н. (спец.).

Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

стрэмка, ✂, ж.

Востры, тонкі кавалачак дрэва, асколак шкла, металу, які залез пад скуру.

• Дастаць стрэмку.

стрэмя, ✂, н.

1. Жалезная дужка з вушкам для ўпору нагі конніка, якая падвешваецца да сядла пры дапамозе рэменя.

2. Тое, што і стрэмечка (спец.).

|| прым. страмянны, ✂.

стрэпет, ✂, м.

Стэпавая птушка сямейства дроф, якая ў час палёту ўтварае рэзкі шум крыламі.

|| прым. страпяціны, ✂.

стрэптакок, ✂, м.

Бактэрыя, узбуджальнік гнойных і некаторых іншых захворванняў.

|| прым. стрэптакокавы, ✂.

стрэс, ✂, м.

Стан напружання арганізма, які з’яўляецца ахоўнай рэакцыяй у адказ на дзеянне моцных раздражняльнікаў унутранага або знешняга асяроддзя.

|| прым. стрэсавы, ✂.