стрэлка

назоўнік | жаночы род

  1. Тонкая і вузкая пласцінка, якая паварочваецца на восі і паказвае час, напрамак і пац. у розных вымяральных прыборах.

    • С. барометра.
    • Секундная с.

  2. Знак у выглядзе рысы, ад канца якой пад вострым вуглом адходзяць кароткія рыскі (->).

    • С. напрамку руху машын.

  3. Вузкі і доўгі намыўны выступ сушы; пясчаная каса.

    • С. прычала.

  4. Прыстасаванне на рэйкавых пуцях для пераводу рухомага саставу з аднаго пуці на другі.

    • На чыгуначнай станцыі дзейнічаюць аўтаматычныя стрэлкі.

  5. Бязлістае тонкае сцябло расліны з суквеццем наверсе.

    • Стрэлкі нарцысаў.

|| памяншальная форма: стрэлачка.

|| прыметнік: стрэлачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)