Verbum

стрыманы, ✂.

1. Які ўмее валодаць сабой, умее стрымацца, не рэзкі.

   • С. характар.
   • С. чалавек.

2. Пазбаўлены пыхі, шырокай гасціннасці.

   • С. прыём.

|| наз. стрыманасць, ✂.

стрымацца, ✂; зак.

Утрымаць сябе ад праяўлення якіх-н. пачуццяў.

• Цяжка с. ад плачу.

|| незак. стрымлівацца, ✂.

стрымаць, ✂; зак.

1. Спыніць, запыніць, аслабіць, што рухаецца з сілай.

   • Коней не с.
   • С. націск пакупнікоў.

2. Абмежаваць, зменшыць ступень, сілу праяўлення чаго-н.

   • С. свой запал.
   • С. гнеўны тон.

3. перан. Не даць праявіцца поўнасцю.

   • С. смех.
   • С. сябе (стрымацца).

4. Выканаць (што-н. абяцанае — паводле значэння наступнага назоўніка).

   • С. абяцанне.
   • С. дадзенае слова.

|| незак. стрымліваць, ✂.

|| наз. стрыманне, ✂ і стрымліванне, ✂.

• Мера стрымання (прымусовая мера, якая прымяняецца следчымі і судовымі органамі да абвінавачанага з мэтай перашкодзіць злачыннай дзейнасці, ухіленню ад следства, суда і пад.; спец.).
• Меры стрымлівання агрэсара.

стрымгалоў, прысл.

Вельмі хутка, імкліва, кулём.

• С. пабегчы па вуліцы.

стрыптыз, ✂, м.

Танцавальны нумар з паступовым распрананнем.

|| прым. стрыптызны, ✂.

стрыхнін, ✂, м.

Ядавітае рэчыва расліннага паходжання, алкалоід; у малых дозах ужываецца ў медыцыне.

стрыхоўка, ✂, ж.

Прылада ў выглядзе дошчачкі з канаўкамі для выраўноўвання саломы пры крыцці страхі.

стрэл, ✂, м.

Узрыў зарада ў канале ствала агнястрэльнай зброі, у выніку якога вылятае куля або снарад на пэўную адлегласць, а таксама гук гэтага ўзрыву.

• У лесе чуліся стрэлы.

стрэлападобны, ✂.

Які падобны на стралу.

• С. ліст.

|| наз. стрэлападобнасць, ✂.

стрэлачнік, ✂, м.

Рабочы, які пераводзіць стрэлкі на рэйкавым пуці.

◊

• Стрэлачнік вінаваты (разм. іран.) — ужыв. ў выпадках, калі віну за няўдачу ўскладаюць на нізавога выканаўцу.

|| ж. стрэлачніца, ✂.