Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

таўстарог, , м.

Парнакапытная жывёліна сямейства пустарогіх з вялікімі рагамі, якая водзіцца ў Паўночна-Усходняй Азіі і Паўночнай Амерыцы; снежны баран.

таўстасум, , м. (пагард.).

Багацей.

  • Развялося цяпер таўстасумаў.

таўсташчокі, .

З тоўстымі, мясістымі шчокамі.

  • Т. хлапчук.

таўстун, , ж. (разм.).

Тоўсты чалавек.

|| памянш.-ласк. таўстунок, .

|| ж. таўстуха, .

таўстуха, , ж.

Грыб сямейства павуціннікавых з буравата-жоўтай плямістай шапкай.

таўсцець, ; незак.

Станавіцца тоўстым, больш тоўстым.

|| зак. патаўсцець, .

таўсціць, ; незак.

Рабіць тоўстым або больш тоўстым, надаваць выгляд тоўстага чалавека.

  • Ватоўка таўсціла жанчыну.

таўталогія, , ж. (кніжн.).

Паўтарэнне аднаго і таго ж іншымі словамі, якія не ўдакладняюць сэнсу сказанага.

|| прым. таўталагічны, .

таўханіна, , ж. (разм.).

Хаатычны рух, цісканіна, таўкатня.

  • У раздзявалцы т.

таўхацца, ; незак.

Таўхаць каго-н. або адзін аднаго.

|| зак. таўхануцца, .